Το μεγαλύτερο μου εδώ και πολύ καιρό βάσανο ήταν κάποια ερωτήματα, κάποια "γιατί" και κάποιες αλήθειες που ποτέ δεν πήρα. Τα ερωτήματα όμως όπως και πολλά άλλα πράγματα σε αυτήν την ζωή είναι διαβολικά, δεν μπορείς να τους ξεφύγεις και ούτε να τα προσπεράσεις, ειδικά όταν ξέρεις ότι η απάντηση είναι τόσο κοντά σου, αλλά παράλληλα τόσο μακρυά σου, ενώ βλέπεις την πυγή αλλά δεν μπορείς να την ακουμπήσεις, δεν μπορείς να πιεις από αυτήν, γιατί, αντί για νερό ρέει μια ψευδής φλόγα από μέσα της και ξέρεις πολύ καλά ότι στο τέλος θα καείς. Και ένα ακόμα κάψιμο δεν μπορείς να το αντέξεις, δεν μπορούσα να το αντέξω. Ένιωθα σαν τον στρατιώτη γεμάτο με μώλωπες στο πεδίο της μάχης έτοιμο να ξεψυχήσει, και ακόμα και αν ήμουν έτοιμος να θυσιαστώ για την "πατρίδα" μου, δεν είχα το κουράγιο να το κάνω.  Ο πόλεμος όμως πάντα αλλάζει τους ανθρώπους και αυτός ο πόλεμος που είχαμε δημιουργήσει μεταξύ μας πρέπει να ξέρεις ότι με άλλαξε. Μετατράπηκα σε έναν άλλο άνθρωπο, σε ένα τέρας που ποτέ δεν ήθελα να γίνω, που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα γίνω, ήμουν δημιούργημα δικό σου και τον απαντήσεων που ποτέ δεν μου έδωσες. Είχα όλα τα χαρακτηριστικά που έχουν όλα τα κτήνη απόμακρος, φοβισμένος, με έναν ακατάπαυστο θυμό να βράζει μέσα μου.
   Κάποια στιγμή όμως πρέπει να ξέρεις ότι η αλήθεια έρχεται στην επιφάνεια. Ακόμα όμως και αν δεν έρθει κάνεις μια γενναία βουτιά για να την ανακαλύψεις! Μπορεί να περάσει καιρός, αλλά πάντα είσαι πρόθυμος  για να ανακαλύψεις τις απαντήσεις στα ερωτήματα που σε βασάνιζαν ασταμάτητα. Και έτσι έγινε, έτσι έπρεπε. Οι απαντήσεις έρχονται στο προσκήνιο και όλα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν, σαν ένα καλοφτιαγμένο puzzle των 356 κομματιών. Πάντα ελπίζεις για το καλύτερο. Πάντα ήλπιζα για το καλύτερο μέχρι το τελευταίο κομμάτι. Η αλήθεια όμως είναι σκληρή, αλλάζει γεγονότα, πιστεύω και σε απογοητεύει, αλλά δεν καταφέρνει να σε πονέσει, ούτε καν να σε αγγίξει, γιατί η πανοπλία σου είναι πια αρκετά ανθεκτική, μέχρι την επόμενη φορά που θα την βγάλεις για να πάρεις μια ανάσα και να αρχίζεις να ξανά ζεις!