Παρασκευή πρωί. Μπαίνω σε ένα λεωφορείο. Δεν ξέρω που πάει και ούτε με νοιάζει. Δεν έχω προορισμό, άπλα θέλω να ζήσω το ταξίδι. Κάθομαι αναπαυτικά στην θέση μου και βγάζω το βιβλίο μου. "Λεωφορείον ο Πόθος". Δεν ξέρω άμα το δικό μου έμοιαζε καθόλου σαν και αυτό αλλά το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν υπήρχε καθόλου "πόθος". Ήμουν μόνο εγώ και ο οδηγός σε μια ήρεμη διαδρομή με άγνωστο προορισμό. Μονό ο θόρυβος της μηχανής έσπαγε την σιγή και ο τρελός αέρας που είχε ξεσπάσει. Ανοίγω το βιβλίο. Σελίδα 138.