Πάντα έτσι ξεκινούσαν ολα τα παραμύθια μας. Έτσι πάντα μαγευόμασταν απο αυτες τις 7 λέξεις και αφήναμε το μυαλό μας ελεύθερο να ταξιδέξει στον κόσμο των ονείρων, σε έναν κόσμο που κάποτε δεν φοβόμαστα να μπούμε, που οι πύλες του ήταν πάντα ανοιχτές και μας περίμεναν.

Τα χρόνια όμως περνάσαν και ο κόσμος των ονείρων έχει ξεχαστεί αλλα δεν έχει εξαφανιστεί. Υπάρχει  βάθεια μέσα στο μυαλό μας και στις σκέψεις μας. Οι πύλλες δεν έκλεισα απο μόνες τους, αλλά τις κλείσαμε εμείς. Ο λόγος είναι άγνωστος μπορεί όμως και γνωστός. Κάνεις δεν ξέρει. 

Μια φορά και ένα καιρό...